Wśród różnego rodzaju kłopotów z prawidłową realizacją głosek jak seplenienie inaczej zwane sygmatyzmem, czy rotacyzm, możemy znaleźć jeszcze jeden - mowę bezdźwięczną. To często spotykane zjawisko u dzieci. Czym się charakteryzuje ta nieprawidłowość? Najprościej mówiąc jest to brak umiejętności realizowania głosek dźwięcznych.
Przyczyny powstawania mowy bezdźwięcznej to:
- zaburzenia słuchu np. niedosłuch,
- niedokształcony słuch fonematyczny,
- niedokształcona kinestezja mowy,
- uszkodzenie centralnego układu nerwowego.
Mowa bezdźwięczna może mieć postać:
- mowy bezdźwięcznej całkowitej, tzn wszystkie spółgłoski dźwięczne wymawiane są bezdźwięcznie,
- mowy bezdźwięcznej częściowej, kiedy w niektórych parach głosek dźwięcznych i bezdźwięcznych obserwujemy ich realizację prawidłową.
W języku polskim mamy pary głosek opozycyjnych pod względem dźwięczności:
- p - b
- t - d
- k - g
- c - dz
- cz - dż
- ć - dź
- f - w
- s - z
- sz - ż, rz
- ś - ź
Błędna ich realizacja powoduje zniekształcenie dźwiękowe całych wyrazów. W efekcie np. zamiast “półka” i “bułka” słyszymy “półka” i “pułka”. Dziecko może również w ogóle eliminować dźwięk i powstaje “…ułka”. Oczywiście trudność w wymawianiu głosek dźwięcznych będzie wpływała na procesy czytania i pisania. Nie należy więc lekceważyć tego zjawiska, jeśli zauważą je Państwo u swoich dzieci. Terapia jest dość długotrwała i złożona, bo musi objąć ćwiczenia aparatu mowy, ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia słuchu fonematycznego, pisanie i czytanie.
Zapraszamy do naszego gabinetu logopedycznego na konsultację, jeśli niepokoi Państwa sposób realizacji dźwięków przez pociechy. Szczegóły oferty znajdą Państwo na naszej stronie internetowej: polskilogopeda.pl/oferta/logopeda-dla-dzieci
Obraz autorstwa Freepik